Komunikacja wewnętrzna w sieci

Zanim zaczniemy mówić o sieci branżowej na zewnątrz, należy zadbać o uporządkowanie spraw wewnątrz organizacji. PR zewnętrznego nie można prowadzić bez wcześniejszego lub równoległego prowadzenia PR wewnętrznego („PR begin at home”).

 Komunikacja wewnętrzna może odbywać się z różnymi grupami odbiorców:

• pracownikami w sieci, a także podmiotach członkowskich,
• pracownikami emerytowanym,
• potencjalnymi pracownikami (np. studentami),
• organizacjami działającymi w sieci,
• partnerami bibznesowymi i społecznymi,
• rodzinami pracowników. 

Istnieje wiele form komunikacji wewnętrznej w organizacji:

Komunikacja formalna

• Oddolna – od pracowników do kierownictwa czy zarządu (sugestie, opinie, propozycje),
• Odgórna – przekazywanie informacji podwładnym,
• Horyzontalna – pomiędzy pracownikami tego samego szczebla,
• Nielinearna – pomiędzy różnymi poziomami organizacyjnymi. 

Dopiero istnienie komunikacji odgórnej wyzwala komunikację oddolną. 

 Komunikacja nieformalna

W każdej organizacji istnieje również komunikacja nieformalna, czyli pogłoski i plotki przekazywane z ust do ust poza istniejącym systemem komunikacji wewnętrznej. Ta forma pojawia się w reakcji na sytuacje ważne dla pracowników, wywołujące u nich niepokój lub zwyczajne zainteresowanie. Jedną z najskuteczniejszych metod eliminowania plotek jest stworzenie dobrej sieci komunikacyjnej.

Umocnienie wiarygodności, szczerość oraz zdobycie zaufania muszą być zasadniczymi celami procesu komunikacji z pracownikami.

Każda strategia musi uwzględniać pięć elementów:

Ø  Regularne badanie nastrojów, postaw pracowniczych – może pomóc zidentyfikować problemy zanim przerodzą się one w sytuację kryzysową. Pracownicy, których nastroje są badane, których informuje się o wynikach tych badań, wskazuje działania oparte na wnioskach, będą o wiele bardziej skłonni zaakceptować politykę kierownictwa.

Ø  Konsekwencja – regularne przekazywanie zarówno dobrych jak i złych wiadomości. Kierownictwo, które obiecuje otwartą i uczciwą komunikację musi ją realizować w praktyce. Polityka „otwartych drzwi” oznacza otwarte drzwi – nie częściowo otwarte ani nie otwarte czasami.

Ø  Osobisty aspekt komunikacji – pracownicy oczekują osobistej uwagi ze strony tych dla których pracują, szczególnie ich bezpośredniego przełożonego.

Ø  Szczerość – dzisiaj pracownicy są mniej lojalni i ufni, nastawieni sceptycznie, w kontaktach z nimi liczy się uczciwość.

Ø  Innowacyjność – aby łatwiej dotrzeć do pracowników wychowanych na Internecie należy oprzeć się na nowych technologiach i innowacyjnych rozwiązaniach.

Plan komunikacji jest pisemnym oświadczeniem o tym, jakie działania komunikacyjne będą powzięte, aby wspomóc osiąganie określonych celów organizacji; jakie są ramy czasowe wykonania planu, budżet oraz procedury pomiaru wyników komunikacji. Każda organizacja, w tym sieć branżowa powinna być spisany system komunikacji.